„Źle mi poszło na egzaminie”, „Nie sądzę, że zostanę wybrany do tej pracy”, „To się źle skończy”… Brzmi znajomo? Niewątpliwie są to zwroty, które z pewnością słyszałeś/słyszałaś wielokrotnie i które są powiązane z pesymistyczną osobowością. Takowe osoby, mają tendencję do przewidywania wyników różnych sytuacji życiowych w negatywny sposób. Ale dokładnie, jak zachowuje się pesymista? Przeanalizujmy to.
Jak zachowują się pesymiści?
Pesymiści generalne wolą rozważać najgorszy scenariusz, aby nie odczuwać tak intensywnie rozczarowania i nieprzyjemnych emocji, które towarzyszą ciosom związanym z nieprzyjemnymi sytuacjami w życiu. Jest w tym coś pozytywnego, ponieważ pesymiści lepiej opierają się rozczarowującym sytuacjom, ponieważ są od początku przygotowani na każdą ewentualność.
Niemniej jednak wielu pesymistów cierpi na wyuczoną bezradność, to znaczy wierzą, że cokolwiek zrobią, nie mogą zmienić sytuacji ani mieć żadnej kontroli nad swoim życiem, dlatego wykazują niewielką nadzieję i optymizm, co prowadzi ich do stanu rezygnacji i braku motywacji.
Jakie rozpoznać pesymistę po konwersacji?
Osoba pesymistyczna to taki typ osoby, który często widzi szklankę jako „prawie pustą”, zamiast „prawie pełną”. Jak zachowują się pesymiści, kiedy się z nimi rozmawia? Kiedy ktoś opowiada o swoich wakacjach, pesymista powie, że pewnie będą korki na autostradzie albo pogoda nie dopisze. Zamiast cieszyć się ze słońca za oknem, martwi się, że później będzie burza.
Czy pesymistą człowiek się rodzi, czy staje?
W większości przypadków pesymizm jest związany z procesami chemicznymi w mózgu, które uniemożliwiają podejmowanie jasnych decyzji. Istnieją również elementy genetyczne i dziedziczne, ale ponadto są to cechy osobowości, które są kształtowane od dzieciństwa i doświadczanych wydarzeń i co najważniejsze – nie powinny być mylone z żadnym zaburzeniem lub chorobą.
Edukacja, rodzina i środowisko, w którym dorastamy, są kluczowe i uczą nas, jak stawić czoła nieprzyjemnym wydarzeniom w przyszłości. Na przykład, dziecko, które nie otrzymało wsparcia w dzieciństwie, było niedoceniane i stale doświadczało dezaprobaty i odrzucenia, znacznie częściej jest w przyszłości pesymistyczne niż dziecko, które było motywowane, doceniane i towarzyszono mu w trudnych chwilach.
Czy pesymizm zwykle wiąże się ze smutkiem?
Bez wątpienia osoba pesymistyczna doświadcza statystycznie w życiu więcej smutku niż osoba, która nie jest pesymistyczna. Poczucie beznadziei, brak motywacji i aspiracji są związane ze smutkiem i przyczyniają się do ogólnego negatywnego stanu emocjonalnego.
Ale czy pesymistyczna osobowość zawsze jest czymś negatywnym?
Może być tak, że osoba z tymi cechami jest przyzwyczajona do tego uczucia i sposobu funkcjonowania w świecie, więc nie powoduje to poważnych problemów i prowadzi normalne życie. Możemy jednak stwierdzić, że optymistyczna i wesoła osoba będzie miała znacznie bardziej zdrowy stan emocjonalny.
Czy pesymizm jest zaraźliwy?
Jest to całkiem możliwe. Jak dobrze wiemy, na przykład śmiech jest „zaraźliwy”, i tak samo jest z emocjami, tak więc długotrwałego przebywanie z pesymistycznymi i negatywnie nastawionymi do życia osobami faktycznie może prowadzić do uczucia niepokoju i smutku. Należy zauważyć, że niektórzy ludzie są bardziej wrażliwi psychicznie niż inni i, dlatego „przestawienie” się na pozytywne myślenie po długim czasie bycia wystawionym na pesymistyczne bodźce zajmuje różną ilość czasu.
